The Monkeys Paw Chapter 6

6.Bölüm
Üç gün sonra,yaşlı çift evlerinin 2 mil uzağındaki yeni ve büyük mezarlıkta oğullarına güle güle dedi.Ve sonradan karanlık evlerine geri döndüler.Herbert’sız yaşamak istemediler.Fakat iyi bir şey olacağını düşündüler ve bir şeyin onlara yardım edeceğini beklediler.Günler çok yavaş geçti.Bazen hiç konuşmadılar çünkü Herbert’sız konuşacak bir şey yoktu.Ve günler çok yalnız geçiyordu.

O sırada,bir gece,yaklaşık bir hafta sonra bayan White uyuyamadığı için yatağından kalktı ve pencerenin kenarına oturdu.Seyretti ve çocuğunun gelmesini bekledi.O gelmiyordu ve bayan White ağlıyordu.

Karanlıkta kocası onu duydu ve ona seslendi ‘Yatağa gel dışarı soğuk’ dedi. ‘Oğlum için daha soğuk’ dedi. ‘Ve o şuan soğuk mezarlıkta’ dedi karısı

Bayan White yatağa geri dönmedi ama bay White yaşlı ve yordundu,yatak sıcaktı ve sonunda yeniden uykuya daldı.Birden bire karısının ağlamasını duydu. ‘Pençe’ diye bağırdı kadın. ‘Maymun pençesi !’ tekrar yatağa geldi ve orada durdu. ‘Nedir o ? Ne oldu ?’ dedi bay White.Yatağa oturdu ‘Ne oldu’ diye düşündü.Niye karısı heyecanlıydı,’O ne hakkında konuşuyordu’ Ve karısına baktı.Karısının suratı karanlıkta çok beyazdı.Sessizce ‘İstiyorum’ dedi.

Bay White sordu ‘Nedir?Ne?’ bayan White cevapladı ‘Maymun pençesi,nerede o ?’ bay White ‘Aşağıda’ dedi ve ‘Niye ?’ diye sordu.Bayan White gülmeye ve ağlamaya başladı. ‘İki tane daha dileğimiz var’ dedi.

‘Birini aldık fakat iki fazla daha var.’ ‘Oh,hayır!Yine mi?Düşün kadın’ dedi bay White fakat bayan White dinlemedi.

‘Çabuk’ dedi kadın. ‘Git ve pençeyi getir’ ‘Oğlumuzun bize geri dönmesini dileyeceğiz.’ ‘Hayır !‘ dedi bay White. ‘Sen delisin.’ Bayan White tekrar ‘Getir,getir çabuk onu’ dedi.

Sonra bay White tekrar ‘Düşün kadın düşün’ dedi. ‘Oğlumuz uzun süre makinede kaldı ve onu göstermez istemediler bize.’ ‘Düşün onun vücudunu görmek istiyor musun ?’

‘Evet o benim oğlum,ondan korkmuyorum.’

Bay White üzgün bir şekilde ‘Anlamıyorsun’ dedi.Fakat aşağıya inerek maymun pençesini aramaya gitti.

Yatak odası karanlıktı ve bay White’ın mumu yoktu.Yavaşça odanın karşısına geçti ve ellerini maymun pençesi için koydu.Ona dokundu ve hızlı bir şekilde elini çekti.’Hayır !’ diye düşündü.’Herbert’ı görmek istemiyorum !’ ‘Onun suratı makineden sonra…Hayır !’ sonra karısını düşündü.Sonra ellerini koydu ve pençeyi aldı.

Yatak odasında karısı bekliyordu.Bay White’ın elindeki pençeyi gördü ve ‘Çabuk dileğini tut’

‘Yapamam’ dedi bay White. ‘Hatırla o makinede öldü.’ Bayan White ağlayarak ‘Dileğini tut.Ben kendi oğlumuzdan korkmuyorum.’ Dedi.Bay White üzgün bir şekilde karısına baktı ve pençeyi sağ eline aldı ve yavaşça dedi ki ‘Oğlumuzun bize geri dönmesini diliyorum.’ ve en yakındaki sandalyeye oturdu.Fakat bayan White pencerenin yanına gitti dışarıdaki yola baktı.Orada uzun bir süre kaldı ve hareket etmedi.

Hiçbir şey olmadı.Maymun pençesi işe yaramadı. ‘Tanrı’ya şükürler olsun’ dedi bay White ve yatağa geri döndü.Sonra bayan White’da yatağa geri döndü.