“O people of mine,
This is me — Mustafa Kemal…
If my teachings have fallen behind the age,
If learning is not now the truest mentor,
Let go dry — my palate, my tongue;
I ask for your forgiveness:
Forget all that I have said onto you,
And pull down all statues of mine you once put up.
If freedom
Is now
Not of the highest value for you…
If you rather be and remain serfs in shackles…
Forget all that I have said onto you,
And pull down all statues of mine you once put up.
If modern civilization mean not a thing to you,
If it is your desire to turn the clock back to the Medieval,
If you crown the man
Who spits at and spites the arts:
Forget all that I have said onto you,
And pull down all statues of mine you once put up.
As if wars and violence had not been woes enough,
As if Peace at Home and Peace Abroad
Were meaningless now;
Go keep apace with armament as if you were rewarded
And forget all that I have said onto you,
And pull down all statues of mine you once put up.
If you have missed the fez, missed the veil of face,
If you would rather have the dark night than daylight,
If you still have hopes for miracles
From the shikh, the sheikh, and the dervish;
If healing comes
From amulet, from healer the charlatan,
Then forget all that I have said onto you,
And pull down all statues of mine you once put up.
If what your desire is men and women be not equals…
If — fearing the monomaniac bigot’s wrath –
You bow to women’s confinement in the burqa black…
If you give your consent to
Wives and daughters going uneducated,
Thinking it to be their fate…
Forget all that I have said onto you,
And pull down all statues of mine you once put up.
If freedom, if the Republic is too much for you…
If you are missing
The Sultanate, the Sultan…
If you still have not grasped the import, the signification
Of being a Nation…
Be subjects, remain a congregation,
Wait for fatwas from the shaikh al-islam…
Forget then all that I have said onto you,
Pull down all statues of mine you once put up.
And leave me be…”
---------------------------
Türkçe Çevirisi
Ey milletim,
Ben, Mustafa Kemal’im…
Çağın gerisinde kaldıysa düşüncelerim,
Hâlâ en hakiki mürşit, değilse ilim,
Kurusun damağım, dilim.
Özür dilerim…
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…
Özgürlük hâlâ,
En yüce değer
Değilse eğer…
Prangalı kalsın diyorsanız, köleler…
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…
Yoksa çağdaş medeniyetin bir anlamı,
Ortaçağa taşımak istiyorsanız zamanı,
Baştacı edebiliyorsanız
Sanatın içine tüküren adamı…
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…
Yetmediyse acısı şiddetin, savaşın.
Anlamı kalmadıysa
Yurtta sulh, dünyada barışın.
Eğer varsa ödülü, silahlanmayla yarışın.
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…
Özlediyseniz fesi, peçeyi.
Aydınlığa yeğliyorsanız, kara geceyi.
Hâlâ medet umuyorsanız
Şıhtan, şeyhten, dervişten.
Şifa buluyorsanız,
Muskadan, üfürükçüden…
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…
Eşit olmasın diyorsanız, kadınla erkek…
Kara çarşafa girsin diyorsanız,
Yobazın gazabından ürkerek…
Diyorsanız ki, okumasın
Kadınımız, kızımız;
Budur bizim alın yazımız…
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi…
Fazla geldiyse size hürriyet, Cumhuriyet…
Özlemini çekiyorsanız,
Saltanatın, sultanın…
Hâlâ önemini anlayamadıysanız,
Millet olmanın…
Kul olun, ümmet kalın,
Fetvasını bekleyin, Şeyhülislamın…
Unutun tüm dediklerimi.
Yıkın, diktiğiniz heykellerimi.
RAHAT BIRAKIN BENİ…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder